top of page

W 1955 r. w budach straży granicznej (PS) w ówczesnej Czechosłowacji miała miejsce biologiczna próba skrzyżowania owczarka niemieckiego (NO) i wilka karpackiego. Celem tej przeprawy było pozyskanie psów służbowych na potrzeby czechosłowackiej straży granicznej. Zakładano, że "przelanie" wilczej krwi do krwi NO pozwoli osiągnąć psom większą odporność, wytrzymałość i czujność wymaganą do zabezpieczenia zachodniej granicy ówczesnej Czechosłowacji. Eksperyment miał na celu zidentyfikowanie niektórych problemów krzyżowania międzygatunkowego z biologicznego punktu widzenia, w zakresie dziedziczności, biometrii, różnic fizjologicznych między psami, wilkami i mieszańcami. Należy również monitorować kwestie pozytywnych i negatywnych odruchów warunkowych, procesów drażniących i osłabiających, aktywności endogennej, zachowań społecznych i zmian w życiu zwierzęcia.
 

Ponieważ projekt miał być realizowany w kilku hodowlach PS w Czechach i na Słowacji, pplk. inż. Karel Hartl, Szef Służby Kynologii ps. František Rosík, kynolog Bratysławskiej Brygady PS, rozpoczął projekt w 1957 r. 26.05.1958 r. w hodowli PS Libějovice urodziły się pierwsze krzyżówki po przyjęciu karpackich wilków BRITA, które przybyły z pola Palota we wschodniej Słowacji psy NO CÉZAR z gaju Břez. Z pięciu urodzonych szczeniąt / 1 pies i 4 subbery / do dalszego krzyżowania użyto małego F1 BETY, który był używany w hodowli Libějovice i małego psa F1 BERTA, który został przetransportowany na Słowację i użyty w hodowli PS Šamorín. Inne krzyże pozostały w Czechach.
 

Po potomstwie BETY zostało kilka miotów generacji F2 – F4. Inną rasą była suka F2 BARKA/zm. 03.03.1961/ i jej syn F3 HRON /dc 03.12.1962/. W stadninie šamorín /później Malacky/ F1 BERTA została pokryta NO HASO z Šamorín, gdzie 20.02.1960 urodziły się szczenięta pokolenia F2, OSA i OLA z PS oraz psy ODIN, OLD i ONYX z PS, które w wieku 19 lat miesięcy zostały przetransportowane z powrotem do Libějovic. Bez tej relokacji dalsza przeprawa w Czechach nie byłaby możliwa.
 

OLD i ODIN z PS przyczynili się do rozwoju hodowli także wśród pierwszych cywilnych hodowców z Żyta, s. Driml, Stehlík, Brožek, Beroušek, Sabo, Strnad, Merry, dr Kafka.

OSA z PS przyczyniła się do odrodzenia i rozwoju hodowli w czeskich hodowlach poprzez córkę CAPKA F3/nar. 03.09.1961/, wnuczki ANETA F4/zm. 02.09.1963/ oraz prawnuczka DURA F5 / ur. 14.06.1965/. Pan Kincl przyczynił się do powiększenia potomstwa OSY z PS w cywilnych hodowlach w Czechach.
 

Po jednym miocie w Czechach suczka F2 OSA z PS wróciła do brygady PS w Bratysławie. Spośród 66 psów i 40 psów KAČA F3 /de 06.11.1962/ uczestniczyła w hodowli poprzez córkę TIRĘ F4 /nar.03.03.1966/ i syna GRIN F4/nar.30.07. 1968/.

Druga linia powstała z połączenia BRITA Carpathian Wolves i NO KURT z Wacława. Szczenięta F1 urodziły się 21.05.1960 w Libějovicach / 4 psy i 2 ps./. Pies BIKAR F1 został na prośbę p.o. Rosík w wieku dwóch miesięcy przeniesiony do hodowli ps na Słowacji. W Malacky skojarzył dwie NO ONDA z PS i NO NINA z PS.
 

Eksperyment zakończono w 1965 roku i potwierdzono, że większość mieszańców była wstępnie przygotowana do dalszej hodowli. Już w pierwszych krzyżówkach zweryfikowano ich ćwiczenie i socjalizację wśród ludzi, a zatem już w 1966 roku po psie F2 ODIN 16 osobników i 18 osobników przydzielono cywilnym hodowcom. Odmówiono jednak wpisu tych osób do cywilnego rejestru księgi hodowlanej.
 

Kolejne skrzyżowanie miało miejsce w hodowli policyjnej w Bhoor w 1968 roku, gdzie wilk karpacki ARGO skojarzył no ASTA z SNB. Od pierwszego przejazdu została wybrana do dalszej hodowli suczki F1 URA SNB. To było wielokrotnie odrzucane przez NO AJAX von Altenplen. Od pierwszego przejazdu pies F2 INK z SNB został wyselekcjonowany do dalszej hodowli i przeniesiony wraz z matką URA SNB do hodowli PS w Libějovicach. Tu powtórzono przyjęcie i usunięto z miotu suczkę F2 BARA z PS.
 

W dalszej hodowli tej krzyżówki zastosowano INK z SNB i BARA z PS, które na prośbę pana Františka Rosíka przeniesiono z Libějovic do hodowli PS Malacky, zapobiegając w ten sposób ich zniszczeniu.
 

W sierpniu 1968 nastąpiła zmiana na stanowisku szefa PS iw innych hodowlach ps w Czechach zakończono hodowlę krzyżówek. Kilku oddanych hodowców cywilnych, którzy kontynuowali hodowlę w Czechach, pod wpływem warunków zewnętrznych, utraciło niezbędne wsparcie, a ich hodowla przestała być stracona. Po 1971 roku w Republice Czeskiej doszło do całkowitego wypalenia hodowli krzyżówek. Hodowlę wznowiono dopiero 11.08.1981, kiedy mr. Vladimír Mádla z Kolonii wyprowadził miot po ZILCE z PS, która została wyhodowana w hodowli ps na Słowacji. Tutaj mieszańce były używane jako psy służbowe w dziale PS.
 

Kynologiem brygady PS w Bratysławie był mjr. Františka Rosíka, dla którego hodowla czechosłowackich wilków stała się życiową misją i dlatego jej zalety stworzyły warunki do kontynuacji hodowli nawet w latach 70. XX wieku. W tym okresie wokół hodowli PS w Malackach udało się skoncentrować krąg hodowców służbowych i cywilnych, zapewniając w ten sposób zasadniczo bazę hodowlaną pozwalającą na poprawę jakości doboru osobników do dalszej hodowli.
 

W 1974 r. do populacji wkroczył trzeci wilk karpacki SHARIK. Z przyjęcia suczki F3 XELA z PS wyszli potomkowie, którzy zgłosili się do hodowli przez psa XAVANA z PS, przez synów REPa z PS, CIRUSA z PS i wnuka BRESTA z PS. którego potomkowie zostali podbudowani w środowisku cywilnym. Hodowcy ze Słowacji wierzyli w dobre cechy nowo powstałej rasy. str. uczestniczył w hodowli ČSV w hodowlach cywilnych. inż. Sopúch, Beleš, Dr. Švec, Klčo, Fuska, Budinský, Blaho, Richnovský, Pipáš, Szalay, ale także hodowcy z Czech i Moraw str. Mádle, Smrčka, Šimáčková, Čížek i inni. Dzięki stacji hodowlanej ps na Słowacji wszystkie żywe zwierzęta pochodziły ze Słowacji. Tak liczna populacja zwierząt pozwoliła spełnić wieloletnie starania hodowców i hodowców - założenie klubu.
 

20.03.1982 František Rosík na spotkaniu w Brnie założył Klub Hodowców Wilków Czechosłowackich /KCHČSV/, aby dokończyć hodowlę nowo powstającej rasy. W dniu 02.04.1982 Federalny Komitet Związków Hodowców Republiki Czechosłowackiej pod przewodnictwem pana Mikuláša Račkaja, przewodniczącego Słowackiego Komitetu Centralnego Związku Hodowców, zatwierdził utworzenie klubu narodowego z siedzibą w Pradze i filii w Bratysława.
 

Głównym celem po założeniu klubu była kontynuacja hodowli ČSV i zapewnienie, że ze względu na swoje dobre cechy odziedziczone po wilku karpackim i NO, został zaliczony do ras uznanych przez FCI. Od momentu powstania ČCHČSV, ČSCH prowadził księgę hodowlaną ČSCH do 01.01.1991, następnie od 01.01.1991 do 31.03.1992 dokonywano wpisów p.1. Husárová z córką. Od 01.04.1992 do 31.12.1992 wpisów do księgi hodowlanej dokonywał pan František Rosík.

Koncom roka 1982 skupina chovateľov z Čiech presadzovala požiadavku zaradenia ďalších vlkov do chovu. Pod zámienkou udržať prirodzenú struktūru populácie, zabrániť erózii genofondu znížiť mieru príbuzenskej plemenitby sa v Cechach už PO ukončení medzidruhového kríženia pristúpilo k Novému kríženiu, spojeniu NO BOJAR - danej von Schottentrof s karpatskou vlčicou Lejdy zo ZOO Hluboká, ktoré bolo Opat v chovateľskej stanici PS w Libějoviciach w roku 1983. Wstrzymaj się z wszystkimi społecznościami F1 KAZAN z PS bol podwójna dostupných záznamovych trzy krat použité w plemenitbe. Toto kríženie bolo urobené bez súhlasu i poda dostupných informácii nebolo prínosom.   
 

Prvý chovný vod a bonitácia ČSV w uskutočnili w listopadzie 1982 r. w areali Zochovej chaty w Malých Karpatoch. Podklady k žiadosti o predbežné uznanie ČSV boli pripravené v spolupráci s Ústrednou odbornou komisiou chovateľov psov ČSCH. Záverečné znenie štandardu ČSV, spracované v Bratislave, komisia FCI odporučila k schváleniu na jednaní w Helsinkach dňa 13.06.1989. Štandard bol schválený pod číslom 332. Poďakovanie patrí vtedajšiemu československému zástupcovi przeciwko FCI RNDr. Petrovi Dvořákovi. ČSV bol zaradený do 1. skupiny plemien w klasifikácii FCI na skúšobné desaťročné obdobie.  

V roku 1993 došlo k rozdeleniu ČSFR na dva samostatné štáty , Českú a Slovenskú republiku. Zmluvou medzi Českomoravskou kynologickou úniou i Slovenskou kynologickou jednotou dňa 04.07.1993 przeciwko Brne bolo potvrdené, že názov plemena zostáva Československý vlčiak, krajina pôvolodu – jemeno republika   
 

Koncom roku 1998 vypracovala komisia KCHČSV SR / s. F. Rosík, Doc.Ing. E. Kollárová CSc., RNDr. M. Glosová / podklady k žiadosti o konečné nov. plemena z materiálov, ktoré získala od všetkých krajín, v ktorých sa ČSV choval.   
 

SKJ złożyła wniosek i na walnym zgromadzeniu w Meksyku w dniu 01.06.1999 r. zgłoszona propozycja została przyjęta, potwierdzając tym samym żywotność ČSV, ale także entuzjazm pracy słowackich kynologów i hodowców. Prezes SKJ inż. Štefan Štefík objął to stanowisko w FCI.

Dzięki panu Františkowi Rosíkowi ze Słowacji wielu kynologów, hodowców i urzędników Republiki Słowackiej i Czeskiej jest związanych z tym, że zamiar hodowli nowej rasy – czechosłowackich wilków – został zrealizowany.

(c) klub KCH CSV SK 

237587 (1).jpg

(1981) Pohraničná stráž

  • Black Facebook Icon

© 2020 Vormir Czechosłowacki Vlcak 

bottom of page